Over wonen, stylen, decoreren, fotograferen, kringlopen en zelf maken

Pagina's

donderdag 7 april 2011

Altijd hetzelfde liedje!

Altijd hetzelfde liedje, ik doe de was, ben blij dat de wasmand leeggewassen is, ik draai me om en……… hij zit weer vol!
Ik heb net gedweild, drink tevreden een kopje koffie na al dat ploeteren, de deur zwaait open, en met een: “Hoi mam!” stapt onze dochter met vieze voeten mijn zojuist geschrobde vloertje op. Alsof dat nog niet erg genoeg is wordt de schooltas ergens in een hoek gesmeten en valt de jas vanaf de kapstok weer op de grond. Ik heb heerlijk gekookt (althans dat denk ik), de tafel is gezellig gedekt, iedereen gaat aan tafel zitten en met een kritische blik wordt er onder het deksel van de pan geloerd. “Nee hè, eten we al weer andijvie? Die groene drelletjes die erin zitten die lust ik niet hoor! Waarom eten we eigenlijk geen macaroni?”
Zit ik net even lekker op de bank, hoor ik een gemopper en gedoe. “Ma, waar zijn mijn schoenen? Ik leg ze altijd op de plank neer en nu liggen ze er ineens niet meer!” Alsof ik niet wat anders te doen heb dan van iedereen in de gaten te houden wie wat waar neerzet probeer ik mee te denken. “Denk eens goed na, waar ben je gisteren voor het laatst geweest? Liggen ze bij de trampoline? Heb je ze in de badkamer uitgedaan? Liggen ze niet gewoon toch op de plank? Liggen ze onder je bed? Liggen ze soms onder al je troep op je kamer?”
Das toch aardig zou je zeggen, maar alle tips worden met een: “Wat denk je dan, daar heb ik allang gekeken” van de hand gedaan. “En ma, trouwens, het is op mijn kamer helemaal niet zo’n puinhoop, moet je eens op de kamers van mijn vrienden kijken”.
Ik heb geen zin in trammelant dus hou ik wijselijk mijn mond en ga maar mee helpen zoeken. En ja hoor, wat ik al vermoed is waar. Die stomme schoenen liggen gewoon op de plank! Ik ruim snel de ravage die onze zoon tijdens zijn zoektocht heeft nagelaten op en plof weer op de bank.
Dan bedenk ik me:”Vanaf vandaag gaat het anders! Ik heb toch verdraaid nog eens aan toe geen sticker met Assepoester op mijn voorhoofd staan? Ik lijk wel een huishoudelijke hulp die niets anders doet dan de troep van een ander opruimen.” Ik maak een strijdplan voor mezelf en neem me voor vanaf vandaag geen troep meer op te ruimen. Kijken hoe lang het duurt voordat ons huis onbewoonbaar verklaard wordt.

Aan het einde van de dag komt zoonlief thuis. In zijn hand een cadeautje. “Hier, voor jou,” zegt hij en verbaasd pak ik het pakje uit. Een prachtig glas met een schitterend gedichtje erop: ‘Voor de liefste moeder’ inclusief geurkaars. Wow… wat ben ik daar blij mee!
Het glas wordt na tien keer het gedichtje te hebben gelezen op een zichtplekje in huis gezet. Gezellig nemen we met ons tweetjes de dag door en gek genoeg gaat het alleen over leuke dingen. Op een of andere manier ben ik alle troep en strijdplannen alweer vergeten. Ik kijk nog eens vanuit een ooghoek naar onze zoon en
voel me zo trots! Had ik me nu druk gemaakt om een beetje troep? Pffff dat heeft toch niks om het lijf?



31 opmerkingen:

  1. in eerste instantie toen ik begon te lezen, dcht ik : Hé dat heb ik zelf geschreven hihi hoe herkenbaar, echter op het einde moest ik afhaken, zo'n kaarsje is me niet overkomen hihi wel heel erg lief van je zoon en ja dan is gelijk alles vergeten hé!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. wat heerlijk herkenbaar!!!!!!!!!!!

    dan genieten we maar van zulke dingen als we voor de 5000 ste x de zooi opruimen....pffffff...

    geniet van je kaarsje....
    groetjes!!

    ps wat een leuke banner!!!!!!!!!!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oh zo herkenbaar! En ja, wat een leuke banner!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi (het is een) Makkie , haha, leuke banner, en alweer zo'n gezellig verhaaltje. Je schrijft erg leuk hoor, een plezier om te lezen!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. heerlijk herkenbaar:) mijn zoon liet ook altijd van alles slingeren en ik maar mopperen dat hij dat niet opruimde en toen hij net het huis uit was, miste ik gewoon zijn troep en dacht waarom mopperde ik daar toch eigenlijk zo vaak over:))
    zo lief ook wat je zoon jou gaf, alleen dat gebaar al en daar gaat het toch uiteindelijk om!

    supergezellig heb je je blog weer gemaakt!

    lieve groetjes, Tjits

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een heerlijk herkenbaar verhaal. Die wasmand!!! Wat een frustrerend ding is dat!
    Mijn kids komen dan nog niet met gekochte cadeautjes thuis, maar wel met hele mooie tekeningen en prachtig geplukte bloemen! Wat is dat dan genieten en idd wat maak je je dan druk om de zooi!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Een zeer herkenbaar verhaal! Wat ontzettend lief en attent dat je zoon iets voor je meenam. De laatste foto maakt het verhaal compleet ;) Je blog ziet er weer fleurig en gezellig uit.

    Fijne dag,
    Miranda

    BeantwoordenVerwijderen
  8. tsja Makkie, ik denk dat iedereen zich daar zo'n beetje in herkend..
    Ik moet zeggen, toen ik begon te lezen dacht ik: haha, Makkie moet zeker ongesteld worden.. Ik heb dat namelijk maandelijks, zo'n mopperbui. En dan wordt er hier al schouderophalend op gereageerd (met het nodige commentaar). Maar dat laatste, dat maakt natuurlijk alles goed. En overkomt mij jammer genoeg niet echt. (alleen als ik jarig ben)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. zit nu weer op de bank en wacht dus rustig op een kaarsje, al vrees ik dat ik dan lang kan wachten vandaag!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Geweldig, heerlijk herkenbaar verhaal. Ik lig hier dan ook helemaal dubbel van het lachen. Je schrijft ook echt super!! Het is gelukkig (bijna) overal hetzelfde.

    Ga zo door!! Lieve groeten, Regina

    BeantwoordenVerwijderen
  11. o joh helemaal herkenbaar je verhaal, daarom ga ik nu effe bloggen nu ik alleen in huis ben, lekker rustig snap je.

    fijn weekend, en laat de boel de boel voor zover het lukt, hihi.

    groet

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Soms gelukkig, soms jammer genoeg, heb ik de tijd van zonen in huis achter me gelaten maar ook voor mij heel herkenbaar en...het duurt (bij mij) net zolang tot ze het huis verlaten maar....ze maken aan de andere kant zoveel goed...dus...gewoon accepteren joh.
    Ennuh...wat een oer gezellige header. Erg erg leuk!!! Wens je een fijne dag, Trudie.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. ha ha van het begin tot het eind herkenbaar ik ben ook altijd van plan het helemaal anders aan te pakken maar dat ben ik inderdaad gelijk weer vergeten als ze thuis zijn.
    door een lief gebaar of een leuk verhaal en verkocht ben je weer :P
    maar wel fijn om te lezen dat het overal het zelfde is toch ?
    bedankt dus voor dit verhaal kunnen we er weer helemaal tegen ha ha .

    grtjs saskia

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Volgens mij is dit voor iedere moeder wel herkenbaar. Maar zo af en toe een knuffel of een zelf geplukt boeketje bloemen doet wonderen.
    Groetjes Iris

    BeantwoordenVerwijderen
  15. leuk hoe het verhaal een andere wending krijgt.
    Ik zit zo de foto te bekijken van de kamer..er is wel over nagedacht om een paadje vrij te laten naar het bed en de stoel bij de pc ;-)

    Ik vind je banner ook erg leuk!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Wat een schitterend herkenbaar verhaal, ik heb het zelfs aan mijn man voor gelezen.
    Het was net of ik mijzelf hoor.
    groetjes Saskia

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Ha ha erg he,zo herkenbaar
    Ben blij dat ze toch goed terecht zijn gekomen
    Komt bij jou ook vast helemaal goed.

    Dank je wel voor je geweldige verhaal

    liefs Maria

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Geweldig!
    Uit alle reacties blijkt dat ik er nog lang nie vanaf ben...
    Ruim je jas op, hang je tas op...
    Mopper toch niet zo, hoor je dan..
    nee, doe het gewoon gelijk goed, hoef ik niet te mopperen en jij het niet over te doen..
    Maar dat hoort blijkbaar echt bij kinderen, of bij jongens???
    Maar er zijn gelukkig ook heel veel mooie momenten en daardoor houden moeders het vol om de rommel dagelijks op te ruimen.. hahaha
    Fijne avond enne nog bedankt voor je uitnodiging..wie weet ;-)
    Groetjes Hannie

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Ja zo herkenbaar, dochterlief komt hier net binnen, weekendtas over de rug, vuile was erin, kan er nog wel bij mam, wijzend naar de wasmachine...ja kind toe maar!!!
    Even later komt ze naar me toe, moet je werken morgen, zucht, ja, geruild met een collega, kook ik morgen voor je, joepie, leuk!!!
    Alles is zo vergeten, de was draait al, morgen staat mijn eten klaar, yes, mijn dochter heeft deze dag goedgemaakt.
    Heerlijk dat we allemaal zo lekker kunnen relativeren!!!

    Lieve groetjes!!

    BeantwoordenVerwijderen
  20. O wat herkenbaar geweldig eigelijk, ik ben tenminste niet alleen met al dat, "ondankbare werk"..wat grappig dat je zoon met een kadootje aan komt..toch wel lief, fijna avond, Nicole

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Wat leuk dat je zoon je een cadeautje geeft! Ach, mijn meisje is daar nog ietwat te klein voor, maar als ze een lekker kleverig kusje komt geven vergeet ik ook dat ze net daarvoor nog alles overhoop heeft gegooid... Het lot van een moeder ;-)

    Groetjes Tineke

    Ps Leuke banner heb je gemaakt!

    BeantwoordenVerwijderen
  22. euh............alles is al geschreven.
    Maarre een topartikel !!!

    gr.Petra

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Heerlijk om te lezen en zooooo herkenbaar. Bij die twee van mij moet je meestal ook jumpen om ergens bij te komen. Volgens mij gaat het bijna overal zo.
    Groetjes Anja.

    BeantwoordenVerwijderen
  24. haha, ook ik moest eeg lachen om je herkenbare verhaal. Helaas ben ik zelf ook altijd alles kwijt en weten de kinderen juist waar het ligt :)
    enne..nee, ik ben nog niet aan het echte tekenwerk toegekomen, ik kom om in de pizza's :)
    Denk dat ik in Mei een paar dagen weg ga, hier komt het er gewoon niet van!

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Komt er wel eens een eind aan...??!! Jawel hoor!!! Maar dan begint het gewoon weer opnieuw ;-))
    Dat wordt vaak gezegt hier in huis, door mij tuurlijk ;-)
    Bij dochterlief heb ik ooit es een loesje-poster op haar kamerdeur gehangen met de tekst:
    Pretpark?? Heb je mijn kamer wel eens gezien dan!
    Haha!
    Groetjes Hilde

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Ja de wasmand altijd vol en de koelkast altijd leeg. Heerlijk herkenbaar je verhaal ,je kan ze het ene moment achter het behang plakken en het andere moment weet je dit is het waarom ze allemaal zo welkom waren

    groeten Bep

    BeantwoordenVerwijderen
  27. volgens mij herkenbaar voor alle moeders en hebben we die plannen allemaal wel eens door ons hoofd laten gaan. hier hetzelfde. maarja...voorlopig moeten we dan zelf ook tussen die troep leven. das dan weer minder. en vooral dat eeuwige stemmetje in mijn achterhoofd die altijd wel kan zorgen voor een enigzins schulgevoel over een nog niet gedane klusje. pffff
    vandaag stapelen op vrijdag. ik denk dat ik maar een foto van mijn gestreken (gelukkig) wasgoed maak. een grotere stapel is er volgens mij niet.

    BeantwoordenVerwijderen
  28. Tja overal het zelfde.
    Maar wat een super lieve zoon heb je zeg. Daar mag je trots op zijn.
    Groetjes en een fijne dag Brigitte

    BeantwoordenVerwijderen
  29. Ernorm herkenbaar, voor mij en vele anderen. En elke keer neem ik me het weer voor, vandaag ga ik het anders doen... Maar in de werkelijkheid komt daar geen fluit van terecht, helemaal met een peuter en een kleuter thuis is er overdag geen beginnen aan. Maar soms is het erg vermoeiend idd. Gelukkig kan 1 zo'n klein dingetje dan een hoop goed maken, das hier ook zo :)

    BeantwoordenVerwijderen
  30. Oh wat heerlijk herkenbaar!

    En als ik het zo bekijk, dan doen ze toch best wel wat in en om het huis...als je het ze maar vraagt ;-) En toegegeven, zonen zijn anders dan dochters, maar ik zou ze voor geen goud willen missen! Mijn mannen!

    Liefs Inge

    BeantwoordenVerwijderen

Ik waardeer je berichtje enorm!