Marktplaats

Ooit heb ik deze column geschreven, ik heb hem al eens eerder geplaatst, helemaal in het begin, maar grappig genoeg om hem nog eens of voor het eerst te lezen

Marktplaats
Hoe gewoon is het om een website aan te klikken? Je zoekt wat, klikt wat en voordat je het weet heb je toegang tot de hele wereld. We zijn eraan gewend geraakt en zeg nou zelf: hoe vaak sta je erbij stil dat al dat geklik en gesnor op het internet zo'n ingenieuze, niet te bevatten, immens grote, geniale, bijna krankzinnige vinding is?

Met mijn simpele verstand probeer ik me er wel eens een voorstelling van te maken maar bij elke poging besluit ik maar snel te stoppen, bang om er van door te draaien.
Ik maak gewoon gebruik van de dingen die ik wel weet, en de rest laat ik lekker voor wat het is. Een van die door mij wel begrijpelijke dingen is Marktplaats. Dat wil zeggen: de spullen die je er kunt kopen. Vooral de antieke en brocante spulletjes hebben een enorme aantrekkingskracht op mij. Een geweldig oud serviesje met roosjes, een oud verzilverd besteksetje, een maf kloppertje waar de werking me eigenlijk niet van duidelijk is, oude versleten wolkjespannen waar ik in mijn gedachten al een moeder van een groot gezin in zie roeren of een merklap met ingenieuze steken gemaakt, ik zie het bijna als mijn persoonlijke missie om al die dingen als pronkstukken een bijzonder plekje in mijn huis te gunnen.
Want denk eens in: wie doet er nu een pan van de hand die de oorlog heeft overleefd en elke dag de buiken van een gezin met minimaal acht kinderen heeft gevuld? Waar moeder nadat ze in het zweet des aanschijns de kilo's aardappelen die ze elke dag moest schillen in had gedaan? Waar het maal in werd bereid op een te hete houtkachel in een te kleine keuken en waar moe ondertussen behendig de schommelwieg in beweging hield omdat Zus d'r huiluurtje had en tussendoor nog gauw even een sok stopte? Zo'n pan doe je toch niet weg? Die verdient een plekje op een sokkel!
Het wordt nog onbegrijpelijker voor mij als ik weer een merklap scoor. Zie je haar zitten? Dat kleine meisje met lange vlechten met grote strikken die zenuwachtig haar rode borduurzijde laat verworden tot kruisjes die gegroepeerd een letter vormen? De stakker! Ze doet zo haar best en nog vindt de juf het niet goed! Haar wangen worden nog roder als ze de draad weer oppakt en angstig ontstaat er na dagen ploeteren een verfijnd alfabet op het linnen.
Na al dit zwoegen en al dat zweten wordt dit kunstwerk ook nog eens merklap genoemd. Merklap…poetslap… Je zou toch verwachten dat al deze huisvlijt -lees schone kunst- na alle ellende wel een beter woord verdient. Wat dacht je bijvoorbeeld van: kunstzinnig vervaardigde roodgeborduurde letters op doek? "Ik geef toe, het leest wat ongelukkiger maar het is een ode aan al die meisjes en vrouwen die deze kunst beoefenden! Ze verdienen het!"
En zulke kunstzinnig vervaardigde, roodgeborduurde letters op doek doe je zeker niet weg maar ga je verzamelen, tenminste ik wel! Eigenlijk ben ik de Florence Nightingale van de kunstzinnig vervaardigde roodgeborduurde letters op doek! Ik moet ze allemaal redden van de ondergang!
Hmmmm ik denk dat ik hoe dan ook toch doordraai. Wat kan ik er aan doen? Wie bedenkt dan ook Marktplaats.

(foto van www.deopslag.com)

Aanleiding van dit blog is de hoogslaper van Annelot. Die gaan we op Marktplaats zetten. (25 Euro). Dus als je er nog een nodig hebt. Het is de Tromso van Ikea inclusief bureaublad en boekenplank, exclusief matras. Je kunt altijd even mailen.

En dan nu heerlijk weekend. Geniet ervan!

Groet,

Makkie