Over wonen, stylen, decoreren, fotograferen, kringlopen en zelf maken

Pagina's

zondag 30 januari 2011

Herken je dat?
















Morgen heb ik weer een fotografiedag. Omdat ik dan niet veel tijd overhoud post ik nu maar. Het is een waargebeurd verhaal waar jullie misschien wel wat in herkennen?
Het voelt altijd als een feestje om rommelmarkten af te struinen en kringloopwinkels onveilig te maken. In heel wat afgedankte spullen zie ik wel wat moois. Juist als ik me innig voorneem om alleen maar even te kijken en zeker niets te kopen begint het kringloopdraakje (die ergens in mijn genen verstopt zit) hevig te protesteren. Het lijkt wel of ik dan net tegen de meest geweldige spullen aanloop. Met lege handen thuiskomen na een kringloopbezoek is dan ook een vaardigheid die ik nog onder de knie moet leren krijgen. Gelukkig hebben we een grote schuur waar ik al mijn schatten in kan opbergen. Vol trots laat ik s'avonds alles aan Marinus (mijn man) zien die duidelijk minder enthousiast is. Meewarig kijkt hij naar het gekochte moois terwijl hij zijn best moet doen om niet te vragen wat ik in vredesnaam met al die troep moet. Om me enigzins tegemoet te komen zegt hij: "Het is wel veel, wel leuk ja". Van zijn gezicht is duidelijk af te lezen dat hij het maar niets vindt. "Wacht maar tot ik er iets moois van heb gemaakt" verzeker ik hem en daarmee is de kous af. Moedig begin ik wat later aan de grote klus. De lampenkapjes ontdoe ik van het varkensblaas en tover ik om tot gezellige tuinverlichting. Van het varkensblaas knip ik cadeaulabeltjes. Ik schrijf er met fine liner tekstjes op en hang ze vervolgens in verjaardagsboeketjes, tenen manden tover ik om tot windlichten en van de oude paarse sprei brei ik een tasje voor Annelot onze dochter. Van de oude kastpoten maak ik mooie stillevens, langs de shopper maak ik rozen en......... hmmmm ik heb me toch wel weer laten verleiden tot het kopen van veel te veel. Zou Marinus dat bedoeld hebben toen hij zo keek vraag ik me af. Ik besluit het maar direct aan te pakken en als ik laat zien wat ik gemaakt heb zeg ik er binnensmonds achteraan: "uhm, het was toch wel wat veel, misschien moeten we maar wat terug brengen?"

Helemaal opgelucht laadt Marinus de auto vol. Bij het afgiftedepot moet ik bij sommige dingen toch wel even slikken maar dapper sta ik alles af. "Laten we nog even naar binnen gaan" zeg ik als de auto leeg is. "Heeeeel even, alleen maar kijken"verzeker ik hem. Als we na een half uurtje winkelen weer naar huis rijden ligt er op de achterbank alleen maar een oud stoeltje en een maf rekje die ik heel handig om kan toveren tot wat anders. Sommige dingen zal ik wel nooit leren, arme Marinus!

Alvast een hele fijne start van de nieuwe werkweek!
Groet,
Makkie

11 opmerkingen:

  1. Het is toch heerlijk als je van die oude spulletjes zulke leuke dingen kunt maken.
    Groetjes, Nicole

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ha,ha, ha! Geweldig!
    Dit is zo herkenbaar.
    Ben blij voor mijn hubbie dat hij niet de enige is, die dat allemaal "moet aanzien".
    Groetjes, Joni

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat ben je toch creatief.In dit verhaaltje krijg je tussen de regels door nog zoveel inspiratie! En natuurlijk heb je dan materiaal nodig om een idee in praktijk te brengen....Wat betreft de kringloop..wij brengen ook vaak spullen erheen, maar zelfs Jan kan het niet voor elkaar krijgen met lege handen thuis te komen..help!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Arme man.
    Hier is het net zo hoor.
    Lekker met van alles in de weer.
    Ach je bent van de straat toch.
    Erg leuk tasje met pracht dochter.
    Groetjes Brigitte

    BeantwoordenVerwijderen
  5. HAHA wat een leuk verhaal :) Ga niet ZO vaak naar de kringloop helaas, maar ALS we gaan (vriendin A en ik) dan kom ik ook vaak met "iets" thuis. En ja....dan woon ik alleen dus...hihi. SOMS een heel klein voordeeltje van het single zijn?? HEEL klein hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. dit is zo herkenbaar! De mijne verzucht ook altijd : oooh, is het weer zover. Wat moet je dáár nu weer mee... Er komt hier nog steeds meer in dan dat er uit gaat. Dus het hoopt op, zeg maar;)
    Maar jij weet volgens mij van een oude krant nog iets leuks te maken, hoe bedoel je talent?
    groetjes, succes met je fotoshoot en fijne week hoor!
    Wilmi

    BeantwoordenVerwijderen
  7. tja herkenbaar alleen merk ik de laatste tijd dat mijn mannetje meer mee naar buiten sleept dan ik...
    tjemie hij is ook aangestoken door het virus....yeahhhh!! lol
    Maar uuh die labels van varkenblaas staan die ergens wel heel benieuwd..
    succes morgen...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Heerlijk toch zo'n creatieve geest!!
    Heb net een vilten armband op mijn blog gepost.In de laatste foto zie ik steeds een gezicht. Kan er ook niet anders meer naar kijken... Wou dat ik iets verder was met het bewerken van foto's, dan had ik die twee ogen en een mond er mooi in kunnen tekenen! Er valt nog veel te leren. Veel plezier en succes morgen! Veel *nofliks* gewenst! Petra

    BeantwoordenVerwijderen
  9. ja...ik kan zeggen `heel herkenbaar` fijn om te lezen dat ik iet de enige ben en ook niet met zo`n man. Moet wel zeggen dat Lucas (mijn man) al heel veel heeft geleerd en inmiddels wel alle vertrouwen in me heeft en me lekker laat aanmodderen:-)

    succes morgen!
    Lieved groet, Jeanette

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Zoals je al in het stukje over jezelf schrijft; je wil laten zien dat je met weinig veel kan bereiken. Nu laat je zien dat je met veel, nog veel meer kan bereiken!!

    BeantwoordenVerwijderen

Ik waardeer je berichtje enorm!