Eerste blog uit Thailand

Met China Airlines zijn we maandag naar Bangkok gevlogen. Op een half uur vertraging na hebben we een voorspoedige reis gehad. Het was een bijzondere vlucht, niet in de laatste plaats omdat het prachtig helder weer was. De bergen met sneeuw,de verlichte autosnelwegen waarvan ik nogal enthousiast hardop dacht dat het de Chinese muur was (schaam, schaam maar goed het zorgde voor de nodige pret), de prachtige zonsondergang en de even zo mooie zonsopgang, we hebben het allemaal gezien. Een maal veilig op de grond realiseer je je eigenlijk pas wat er allemaal gaande is. Met 54 stoere gepassioneerde vrouwen sta je daar dan, ver, heel ver van man en kinderen om in en voor het Tamarcentrum aan de slag te gaan. Het was zo'n slikmoment waar er vast nog veel van zullen volgen. Buiten de Airport werden we hartelijk ontvangen met een prachtig geurende verse bloemenketting. Iedereen kreeg er een omgehangen, wat een welkom! De mensen hier zijn sowieso erg behulpzaam, vriendelijk en nederig. Als ze je groeten brengen ze beide handen bij elkaar onder de neus en maken ze een lichte buiging. Dat is heel wat anders dan bij ons, wat dat betreft kunnen we nog een hoop leren. Vanuit Bangkok met een kleurrijke touringcar naar Pattaya. De gids die wel wat weg had van een stand up comedian vertelde een onsamenhangend verhaal over Thailand en haar gebruiken. Hij was trots op zijn land dat was een ding wat zeker is! Hij vertelde dat Thailand het land is van de lach. Geen Mac Donaldslach zoals hij dat noemde maar een lach van oprechte blijheid. Ondertussen zoefden grote reclameborden en enorme hoeveelheden kleine offertempeltjes aan ons voorbij. Je zag ze overal, voor heel veel huisjes, op de enorme hoeveelheden bananenplantages, zomaar langs de weg of midden in het water. Het straatbeeld is behoorlijk gevarieerd. Veel busjes, vrachtautootjes, brommers met complete gezinnen erop, duwkarren met tonnen, manden en kleurrijke kleden of bromfietsen met een soort van zijspanaanhangwagen (natuurlijk ook weer afgeladen vol). Je kunt het hier allemaal vinden.

Toen we Pattaya inreden bekroop me even een triest gevoel. Onze gids begon zich direct te verontschuldigen voor de twee gezichten van de stad. De stad die at night totaly different is from the day. De net nieuw gebouwde giga shopping mall kon het donkere niet verhullen. Veel te oude mannen met veel te jonge meisjes hand in hand lopend, vervallen verwaarloosde afgebladderde huizen en winkels, chaotische straattaferelen, op deze plek gaan we een week werken. We zijn hier gekomen om iets goeds te doen. Om fantastische meiden te ontmoeten, een arm om ze heen te slaan, ze als vrouw te zien zoals vrouwen bedoeld zijn, om van ze te houden en Gods liefde te ervaren.

Toen we bij het hotel aankwamen hing er boven de ingang op een enorm spandoek: Welcome Eva women. We hebben heerlijk gegeten, even uitrusten, opfrissen, de kamers op orde maken, zomerkleren aan want het is hier 34 graden om om 16.00 uur de eerste ontmoeting met het Tamarcentrum te hebben. De reis ging per songtow, wat een geweldige ervaring! Met acht vrouwen in een overdekt karretje knettershard door Pattaya. Ondertussen honderden brommers, scooters en auto's van alle kanten. Wat een prachtige wanorde! De bars beginnen rond dit tijdstip al weer vol te lopen met mannen en meisjes. In het Tamarcentrum werden we heel hartelijk ontvangen door de hele crew. Alle meiden stelden zich voor en Nella had nog een prachtige overdenking voor ons. Samen gebeden, samen gezongen. Weer terug naar het hotel met het schema voor morgen. Eten, een Thaise massage en snel slapen. Het mag na 34 uren wakker zijn! Voor iedereen een hele hartelijke groet vanuit Thailand van ons allemaal!